Pilzfieber

lech wellde a de Pilze ginn,
oack do heeßt ’s abm zeitch ufstihn.
Und mir zun Schure gitt mei Nubber
schunn zwee Stunn iher uff ‚m Kupper.
Ar weeß de Fleckl, wu se stihn
und tutt o keemol lär ausgihn.
„lech hier se wachsn“, soit ‚r mir,
oack iech hoa kee su gutt Gehier.
Dar is ju o richtch pilzefieberch,
do bleibt fer miech, weeß Gutt, nischt ieberch.
Nu luss ‚ch dan dichn Gotl loofm,
iech war derweile wetterschlofm.
De Pilze, die ‚ch ann Troom tu sahn,
die koann mer ne dr Nubber nahm.

Gisela Grohmann, Eibau

zun Schure: zum Possen
Nubber: Nachbar
iher: eher
Kupper: Kottmar (Berg)
pilzefieberch: fiebrig, kibbelig auf Pilze
Gotl: Gottlob, Gottlieb, seltsamer Mensch

(Quelle: Sächsische Zeitung, Ausgabe Zittau 10/2013)